من سکوت را دوست دارم به خاطر ابهت بی پایانش...

 فریاد را می پرستم به خاطر انتقام گمگشته در عصیانش...

 فردا را دوست دارم به خاطر غلبه اش بر فلک کجمدار...

 پاییز را می پرستم به خاطر عدم احتیاج  .عدم اعتنایش به بهار...

 آفتاب را دوست دارم به خاطر وسعت روحش که شب نا پدید می شود تا ماه فراموش کند حقیقت تلخی

  را که از او نور می گیرد...